Baczyński uważany jest za najwybitniejszego twórcę pokolenia wojennego. Już za życia cieszył się sporym uznaniem, zwłaszcza starszych twórców Andrzejewskiego czy Iwaszkiewicza. Urodził się 22 stycznia 1921 w Warszawie, zginął 4 sierpnia 1944 w Powstaniu Warszawskim. Twórczość Baczyńskiego charakteryzuje się dużą dynamiką zmian - ewolucją postawy wobec rzeczywistości, która pociągała za sobą zmianę w repertuarze środków artystycznych. Zaczął pisać już jako gimnazjalista. Od 1940 publikował konspiracyjne tomiki wierszy (m.in. pod pseudonimem Jan Bugaj), a także anonimowo w podziemnych antologiach i czasopismach ("Dzień Warszawski", "Miesięcznik Literacki"). Na jesieni 1941 w twórczości Baczyńskiego daje się zauważyć przemianę - poeta doznaje "porażenia okupacyjnego". Ważnym elementem twórczości Baczyńskiego są erotyki poświęcone żonie, Barbarze Drapaczyńskiej.
Wydania wierszy z lat 1940-1944
• "Zamkniętym echem", Warszawa 1940
• "Dwie miłości", Warszawa 1940
• "Modlitwa", Warszawa 1942
• "Wiersze wybrane", Warszawa 1942 (pseudonim: Jan Bugaj)
• "Arkusz poetycki Nr.1", Warszawa 1944 (pseudonim: Jan Bugaj)
• "Śpiew z pożogi", Warszawa 1944 (pseudonim: podp. Piotr Smugosz
Wybrane powojenne zbiory poezji
• "Śpiew z pożogi", Warszawa, Wiedza 1947
• "Utwory zebrane", opracowanie: A. Kmita-Piorunowa i K. Wyka, wstęp: K. Wyka; Kraków, Wydawnictwo Literackie 1961
• "Utwory wybrane", wybór i wstęp: K. Wyka; Kraków, Wydawnictwo Literackie 1964
• "Wybór poezji", opracowanie i wstęp: J. Święch; Wrocław, Ossolineum 1989 BN I 265
Opr. na podstawie culture.pl
